Ο ΣΩΤΗΡΑΣ

Της ψυχής μου το όνειρο βγήκε να σεργιανίσει
και την Άνοιξη περιμένει να καλωσορίσει
μα η Άνοιξη δεν έρχεται και είναι μακριά
γιατί έχει μάθει ότι βασιλεύει η κακομοιριά.

Της έχουν πει ότι σ’ αυτό τον τόπο η μιζέρια έχει ανθίσει
και τις καρδιές των ανθρώπων έχει σκλαβώσει και μαυρίσει.
Η παθητικότητα κάθε μέρα στους δρόμους τριγυρνά
και στο κάθε σπίτι έχει μπει και κυβερνά.

Και οι άνθρωποι απ’ αυτή σφιχτά δεμένοι
κάθε μέρα νιώθουν απογοητευμένοι,
και στα χείλη τους χαραγμένο ένα πικρόχολο γιατί
για την πορεία της ζωής τους που έτσι έχει γραφτεί.

Κάθε μέρα περπατούν σκυμμένοι
και με την καρδιά σφιγμένη
περιμένουν την ημέρα που θα χαράξει
απ’ τον λήθαργο κάποιος να τους τραντάξει.

Αυτός θα είναι ο σωτήρας της ζωής τους
που θα δει πόσο πονά η ψυχή τους,
τη μαυρίλα θα διώξει και θα τους εμψυχώσει
κι από τα βάσανα θα τους γλυτώσει.

Αλλά όσο αυτοί τον σωτήρα περιμένουν
κάθε μέρα περισσότερα βάσανα υπομένουν,
και οι μέρες περνούν μέσ’ την ψευδαίσθηση
φέρνοντας κάθε μέρα και πιο πολύ παραίτηση.

Περιμένοντας τον σωτήρα να έρθει να τους βοηθήσει
και τα προβλήματά τους να σβήσει και να εξαφανίσει,
στην αδράνεια και την απάθεια βυθίζονται κάθε μέρα
και η απογοήτευσή τους διαχέεται σ’ όλο τον αιθέρα.

Κι αυτή με τον χρόνο για καλά ριζώνει
και ο κάθε άνθρωπος μαραζώνει,
γιατί ο σωτήρας από πουθενά δεν προβάλλει
να τον σφίξει στην δικιά του αγκάλη.

Σιγά-σιγά μια κατάσταση δημιουργείται
όπου η ψυχή του κατακρεουργείται
και κάθε μέρα νιώθει τη ζωή του να έχει χάσει
και να ‘ναι χαμένος σ' ολόκληρη την πλάση.

Έτσι η ελπίδα εξαφανίζεται απ’ τη ζωή του
και η μιζέρια ριζώνει στην ψυχή του
και κάθε μέρα συνεχίζει την κατρακύλα
μ’ αποτέλεσμα όλα να τα σκεπάζει μια μαυρίλα.

Και η Άνοιξη βλέποντας αυτή τη μαυρίλα
την πιάνει κρύο ρίγος κι ανατριχίλα.
γιατί ξέρει ότι ο σπόρος για να ευδοκιμήσει
πρέπει να αντέχει και να μην έχει σαπίσει.

Σκέφτεται όπως ο σπόρος τον χειμώνα που κάποιος έχει φυτέψει
και τους καρπούς του το καλοκαίρι περιμένει να δρέψει.
Έτσι και στη ζωή δεν πρέπει κάποιος ν’ αφήσει
την απογοήτευση και την απελπισία όλα να τα μαυρίσει.

Γιατί άμα η μαυρίλα παντού απλωθεί και επικρατήσει
ποτέ κάτι δεν θα μπορέσει πάλι να ανθίσει.
Ποτέ δεν θα μπορέσουν να έλθουν τα χελιδόνια
και η ζωή θα κυλάει πικρή και ζοφερή αιώνια.

Κι η Άνοιξη αποφασίζει ένα πουλάκι να στείλει
σ’ όλους τους ανθρώπους ν’ αναγγείλει,
ότι αν δεν σπείρουν της ελπίδας τον σπόρο στην ψυχή τους
Ανοιξιάτικο φώς δεν θα ‘μπει στην ζωή τους.

Κι οι ανθρώποι όταν το πουλάκι ακούν
τέτοια πράγματα να λέει δυσανασχετούν,
γιατί θέλουν κάποιος σωτήρας να τους σώσει
κι από τα βάσανα να τους γλυτώσει.

Δύσκολη όμως είναι η ζωή και κάποιος για να τη νικήσει
πρέπει σκληρά ν’ αγωνιστεί και τα προβλήματα να υπερπηδήσει.
Αδικα να περιμένει άλλος να τον πιάσει από το χέρι
να αγωνιστεί γι αυτόν και τη λύση πακέτο να του φέρει.

Το δάκρυ που στην καρδιά του έχει κυλήσει
πρέπει να το κάνει σπόρο και να το ποτίσει,
και αυτό όταν έρθει η ώρα του θα θεριέψει
και τους καρπούς του μια μέρα θε να δρέψει.

Μα αυτό δεν είναι τόσο εύκολο να το κάνει
τη μαυρίλα να διώξει κα την καρδιά του να γλυκάνει,
διότι αν η καρδιά μελαγχολήσει και πικραθεί
σαν λουλούδι μέσα στον χειμώνα μπορεί να μαραθεί.

Κι όπως το λουλούδι για να μη μαραθεί και να ξανανθίσει
πρέπει κάποιος καλά να το κλαδέψει και να το ποτίσει,
έτσι και την ψυχή του κάποιος πρέπει να καλλιεργήσει
κι όταν ο ήλιος την φωτίσει να μπορέσει να ευδοκιμήσει.

Γιατί άμα τα παραθύρια της ψυχής του για πάντα κλείσει
τότε μέσα του ο ήλιος δεν θα μπορέσει να εισχωρήσει.
Τελικά η μαυρίλα για πολύ χρόνο θα βασιλέψει
και τη ζωή του άσχημα θα σημαδέψει.

Έτσι όποιος περιμένει τον σωτήρα να τον γλυτώσει
το πιθανότερο είναι ότι όχι μόνο δεν θα τον σώσει,
αλλά τελικά δυστυχισμένο θα τον κάνει
και θα ‘ναι αδύνατο η καρδιά του να γλυκάνει.

Μια καρδιά για να μπορέσει να ευτυχήσει
πρέπει τα προβλήματα της ζωής να επιλύσει.
και να μην περιμένει κάποιον σωτήρα να την σώσει
διότι το πιο πιθανό είναι να την ισοπεδώσει.

Η κάθε ψυχή μπορεί τον ήλιο ν’ αντικρύσει
και σαν τριαντάφυλλο την Άνοιξη ν’ ανθίσει,
αρκεί τη ζωή κατάματα να κοιτάει
και να μάθει τον εχθρό να πολεμάει.