Ο ΚΑΒΑΛΑΡΗΣ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ

Ένας καβαλάρης στη νύχτα καλπάζει
το βροχερό ουρανό ψηλά κοιτάζει.
και προχωράει μέσα στην καταιγίδα
να πάει εκεί που ανατέλλει η ελπίδα.

Πέρα απ’ τα βουνά πέρα απ’ τα δάση
θα ανατείλει η ελπίδα που ‘χει χάσει
Εκεί πάει όταν σταματήσει η βροχή να τη δει
διότι παρέα μαζί με το ουράνιο τόξο θα βγει.

Τώρα όμως καλπάζει στη ραγδαία βροχή
δεν αντέχει άλλο και του κόβεται η αναπνοή.
Οι αστραπές ολόκληρο τον ουρανό αυλακώνουν
κι η βροχή κι ο αέρας την καρδιά του παγώνουν.

Μέσα στην ύπαιθρο μέχρι τα κόκαλα βρεγμένος
κι απ’ την κούραση και την παγωνιά καταβλημένος
χάνει το θάρρος του και λέει να σταματήσει
και την ελπίδα ποτέ να μη την συναντήσει.

Τα δένδρα βλέποντας τον να ‘χει κουρασθεί
και η δύναμή του τελείως να ‘χει καμφθεί,
θάρρος με διάφορα λόγια του δίνουν
και την κούραση του απαλύνουν.

«Παλικάρι μου μην τα παρατήσεις,
την ελπίδα πρέπει να συναντήσεις,
το πρωί θα σταματήσει η καταιγίδα
και μαζί με τον ήλιο θα βγει η ελπίδα.

Και εσύ εκεί πρέπει να είσαι την αυγή
όταν η ελπίδα μαζί με τον ήλιο βγει.
Την ελπίδα ποτέ δεν πρέπει να τη χάσεις
διότι τότε ποτέ μα ποτέ δε θα το ξεπεράσεις.

Το ξέρουμε ότι τώρα κάτω απ’ τη βροχή, στη φύση
τα πράγματα είναι δύσκολα και δεν βλέπεις λύση,
αλλά δεν πρέπει η απογοήτευση τώρα να σε καταβάλλει,
διότι αύριο η ελπίδα πέρα απ’ τα λαγκάδια θα προβάλλει.

Κι εσύ αύριο το πρωί πρέπει να είσαι εκεί πέρα
που θα φέξει η ηλιόλουστη καινούργια μέρα,
για να δεις το ουράνιο τόξο μαζί με την ελπίδα
και να σου φέρει στην καρδιά την ηλιαχτίδα.

Για αυτό παλικάρι μου κάνε υπομονή
να περάσει η νύχτα και να ‘ρθει το πρωί
και μην αφήνεις την απελπισία να σε κυριέψει
και τη ζωή σου τελείως να την καταστρέψει.

Σφίξε τα δόντια σου και προχώρα,
μην πτοείσαι με το τι γίνεται τώρα
κι όταν αύριο η καινούργια μέρα θα χαράξει
εκεί που θ’ ανατείλει η ελπίδα θα έχεις φτάσει.»

Αυτά τα λόγια ήταν βάλσαμο στην ψυχή του
Και τον έκαναν να συνεχίσει τη διαδρομή του.
Καβάλα στο άλογο μπροστά προχωράει
και το αίμα ξανά στην καρδιά του κυλάει.

Συνεχίζει κάτω απ’ τη βροχή να καλπάζει,
αλλά τώρα τίποτα πια να μην τον τρομάζει.
Η βροχή όμως δεν σταματάει, αλλά πιο πολύ δυναμώνει,
αυτός ωστόσο δεν υποχωρεί αλλά τουναντίον πεισματώνει.

Σαν σφαίρα ξεχύνεται εμπρός την ελπίδα να προλάβει
όταν την αυγή στον ξάστερο ουρανό θα προβάλλει.
Μετά απ’ αρκετή ώρα η βροχή έχει σταματήσει
κι ο αέρας κι ολόκληρη η φύση έχει ηρεμήσει.

Η νύχτα μαζί με την καταιγίδα έχουν ήδη φύγει και έχει χαράξει
και στο σημείο που θα προβάλλει η ελπίδα επιτέλους έχει φτάσει.
Ξαφνικά φαίνεται ένα αστέρι που λαμποκοπάει
είναι η ελπίδα που κάνει την καρδιά του να κτυπάει.

Μετά από λίγο βλέπει ν’ ανατέλλει ο ήλιος και τη γη να φωτίζει
το ουράνιο τόξο βγαίνει και την παύση της καταιγίδας του θυμίζει.
Η ελπίδα μια ζεστασιά εκπέμπει που μέχρι την καρδιά του φτάνει
και μαζί μ' αυτή μετά από λίγο όλο το κορμί του έχει ζεστάνει.

Κι όχι μόνο αυτό αλλά τα ρούχα του τελείως έχουν στεγνώσει
και μια απίστευτη γαλήνη και αισιοδοξία του έχουν μεταδώσει.
Τώρα ξέρει ότι η ελπίδα μέσα του για πάντα έχει μπει
δύναμη θα του δίνει στη ψυχή και ποτέ δεν θα βγει.