ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΠΕΙΝΑΣ

Μία Αμερικανίδα συγγραφέας κάποια ιστορία έχει γράψει
και τη ζωή στο μέλλον των ανθρώπων στην Αμερική περιγράφει.
Η ιστορία αυτή είναι επιστημονικής φαντασίας
και περιγράφει την ίδρυση μιας ομοσπονδίας.

Αυτή είναι η Πάνεμ με έδρα το Capitol να κυβερνάει
κι ο κόσμος σε δώδεκα περιοχές να πεινάει.
Εκεί ο φτωχός αγωνίζεται κάθε μέρα να επιβιώσει
και λύση στα καθημερινά προβλήματα να δώσει.

Η Πάνεμ προσπαθεί στις δώδεκα περιοχές το φόβο να σκορπίσει
και με τη βία και το φόβο τους κατοίκους των να τρομοκρατήσει,
επειδή στο παρελθόν είχαν δοκιμάσει ν’ επαναστατήσουν
σκέφτηκαν μ’ αυτό τον τρόπο τις περιοχές να τιμωρήσουν.

Κάθε χρόνο δύο παιδιά σε αγώνες πείνας επιλέγουν
μέχρι τον θάνατο τους αναγκάζει να παλεύουν.
Τα παιδιά σαν σύγχρονοι μονομάχοι προσπαθούν να επιβιώσουν
και τον αντίπαλο με το χειρότερο τρόπο προσπαθούν να σκοτώσουν.

Μέχρι το τέλος θέλουν ως ένδοξοι νικητές να φτάσουν
κι οι διοικούντες μαζί με τον όχλο τους αγώνες ν’ απολάψουν.
Η συγγραφέας αγώνες πείνας τους έχει ονομάσει
τους αναγνώστες να γοητεύσει και συναρπάσει.

Κυρίαρχα στοιχεία είναι η αγριότητα που δείχνει η κυρίαρχη τάξη
που θέλει τους πτωχούς όπως τα άγρια ζώα να τους υποτάξει
και η αγάπη της ηρωίδας προς τη ζωή και την ελευθερία
που το δείχνει σε κάθε στιγμή όταν της δίνεται η ευκαιρία.

Η ιστορία που έγραψε η συγγραφέας είναι φανταστική
που συνέβαινε στο μέλλον κάπου στη Βόρεια Αμερική.
Όμως την έχει πάρει απ’ την αρχαία Ελληνική μυθολογία
κι έχει βάλει στοιχεία απ’ τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Η Αθήνα έπρεπε εφτά νέους και νέες στην Κρήτη να θυσιάσει
γιατί ένα πόλεμο απ' τον βασιλιά της Κρήτης είχε χάσει.
Και η συγγραφέας θέλοντας τους αναγνώστες της να εντυπωσιάσει
προσπάθησε σκηνές απ’ τους μονομάχους στο Κολοσσιαίο να συνδυάσει.

Και έτσι έγραψε μια ωραία φανταστική ιστορία
με ιδιαιτέρα έμφαση της ηρωίδας την ανδρεία
Όταν την έγραφε όμως δεν θα μπορούσε να φαντασθεί
ότι έστω και μια ομοιότητα σε σύγχρονη χώρα θα βρεθεί.

Κι όμως αν κάποιος προσεκτικά την ιστορία έχει παρατηρήσει
ομοιότητες στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε ν’ αντικρύσει.
Θα ‘βλεπε τα πτωχά κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να πρωταγωνιστούν
και τις δώδεκα περιοχές της φανταστικής Πάνεμ ν’ αντικαθιστούν.

Στους αγώνες πείνας επικρατεί η κακία και η αναλγησία
και στην Ευρωπαϊκή Ένωση βλέπουμε την ίδια αναισθησία.
Όπως στους αγώνες της πείνας οι δώδεκα περιοχές δεν έχουνε να φάνε
έτσι και στα φτωχά κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι λαοί τους πεινάνε.

Τα φτωχά κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης κακοπερνούν
για να μπορούν πολύ καλύτερα τα πλούσια κράτη να περνούν.
Αλλά αυτά υποχρεώνουν τα φτωχά κράτη με λιγότερα λεφτά να ζουν
ενώ συγχρόνως τους συκοφαντούν και τους διακωμωδούν.

Οι διοικούντες στην Πάνεμ εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους
και τους συμπεριφέρονται με τους χειρότερους τρόπους.
Η βία, οι εκβιασμοί και η τρομοκρατία παντού επικρατούν
και στους αγώνες της πείνας ο ένας τον άλλον μισούν.

Στους αγωνιζόμενους στους αγώνες πείνας δίνουν ψεύτικες ελπίδες,
οι αγώνες από την αρχή είναι στημένοι και τους έχουν στήσει παγίδες,
παρακολουθούν τις συμπεριφορές τους σε μεγάλες οθόνες
και αναλόγως με την περίπτωση αλλάζουν τους κανόνες.

Οι διοικούντες στην Ευρωπαϊκή Ένωση λεφτά απ' τα δάνεια κερδίζουν
και τους λαούς των δανειζόμενων χρονών με μεγάλη χαρά ξευτιλίζουν.
Τα φτωχά κράτη της Ευρώπης ό ένας στο άλλο με μίσος αντιδρούν,
με τους ισχυρούς συμμαχούν και τ’ άλλα φτωχά κράτη συκοφαντούν.

Τα πλούσια κράτη στα φτωχά για καλύτερες μέρες ελπίδες δίνουν
και μετά με εκβιασμό και τρομοκρατία τη λιτότητα επιμηκύνουν.
Κάθε τόσο τις αντιδράσεις των ανθρώπων σφυγμομετρούν
και μετά όλο και πιο απάνθρωπα μέτρα δρομολογούν

Στην Ελλάδα κάποιος μπορεί να δει του λαού την ανθρωποθυσία,
που απαιτούν κάποιοι στις Βρυξέλες μ’ απίστευτη ασυνειδησία.
Κάθε μέρα ο λαός λιγότερα λεφτά να έχει ζητούν
και όλο και πιο πολύ θυσίες από τον λαό απαιτούν.

Κι ο κόσμος βυθίζεται όλο και προς την απελπισία
κι αρκετές φορές καταφεύγει στην αυτοκτονία,
διότι δυστυχώς ελπίδα πουθενά δεν βλέπει απ’ το κατεστημένο
και με σκυφτό κεφάλι περιμένει μοιρολατρικά το πεπρωμένο.

Στους αγώνες πείνας η ηρωίδα όμως έχει αποφασίσει
ότι τον αγώνα για τη ζωή μέχρι το τέλος θα συνεχίσει
και δεν διστάζει το κατεστημένο ν’ αντιμετωπίσει
όλες τις κακουχίες να περάσει μέχρι να νικήσει.

Αποφασίζει βατόμουρα να φάει και ν’ αυτοκτονήσει
σαν τις Σουλιώτισσες που στο γκρεμό είχαν πηδήξει,
αλλά αυτή ήταν πιο τυχερή και κατάφερε να επιζήσει
και θριαμβεύτρια πίσω στην πατρίδα της να γυρίσει.