Πιέστε εδώ για να δείτε των πίνακα των άρθρων στα Αγγλικά
How the German Media Mislead the Public about the Greek Crisis
Πώς τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης παραπλάνησαν το κοινό σχετικά με την ελληνική κρίση
Από τον: Joe Emersberger
Χάριν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης οι ευρωπαϊκές ελίτ άσχημα παραπληροφορούν τους δικούς τους ανθρώπους και τη γλυτώνουν με τη σχεδόν πραξικοπηματική πρακτική στην Ελλάδα.
Μία δημοσκόπηση στις 10 Ιουλίου βρήκε πολύ σταθερή δημόσια
υποστήριξη στη Γερμανία, για τον ηγετικό ρόλο της κυβέρνησης Μέρκελ στην
καταστροφή της ελληνικής οικονομίας.
Μόνο το 9 τοις εκατό των Γερμανών κατηγορούν τη τρόικα - την Ευρωπαϊκή Ένωση, την
Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο - για την
κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Το επίπεδο της άγνοιας είναι ακόμη
χειρότερο, στη Σουηδία και τη Δανία. Μόνο 6% και 4% σε αυτές τις χώρες,
αντίστοιχα, κατηγορούν τη τρόικα για την κρίση στην Ελλάδα.
Στη Γερμανία, 59 τοις εκατό κατηγορούν αποκλειστικά τις προηγούμενες και και τις σημερινές ελληνικές κυβερνήσεις για την κρίση. Στη Σουηδία και τη Δανία, 65 τοις εκατό και 70 τοις εκατό, αντίστοιχα, αποκλειστικά κατηγορούν τις ελληνικές κυβερνήσεις. Αυτοί οι αριθμοί είναι μια φρικτή υπενθύμιση του πόσο αποτελεσματικά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης υπονομεύουν τη δημοκρατία.
Εξετάστε πώς το Der Spiegel, συνόψισε τα πράγματα για τους αναγνώστες: "Από την άποψη των περισσότερων ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης... Η Ελλάδα είναι κάτι περισσότερο από ένα αποτυχημένο κράτος που διέπεται από πελατειακές σχέσεις και νεποτισμό, μια χώρα που η οικονομία της οποίας έχει ελάχιστα να προσφέρει εκτός από το ελαιόλαδο και τα μπαρ στις παραλίες... Αυτό όμως ίσχυε ήδη πριν από πέντε χρόνια όταν η κυβέρνηση στην Αθήνα παραδέχθηκε τρεις φορές περισσότερο χρέος όπως έχε αποκαλυφθεί πριν, μια παραδοχή που προκάλεσε την έναρξη της κρίσης του ευρώ."
Βάζοντας στην άκρη την περιφρονητική άποψη και τον σχεδόν φανατισμό στο παραπάνω κείμενο, "η κρίση του ευρώ" στην πραγματικότητα προκλήθηκε από μια παγκόσμια ύφεση που έπληξε το 2009. Κατέστρεψε χώρες όπως η Ισπανία που, σε αντίθεση με την Ελλάδα, είχε πλεονάσματα του προϋπολογισμού και της οποίας οι κυβερνήσεις δεν είχαν πει ψέματα για τα οικονομικά τους. Επιπλέον, απαλλάσσοντάς τους πιστωτές της Ελλάδας, λέγοντας είχαν απατηθεί επιτυχώς μέχρι το 2010 είναι εξωφρενικό. Οι δανειστές υποτίθεται να εντοπίζουν την απάτη και τους κακούς επενδυτικούς κινδύνους. Είναι η κοινωνικά χρήσιμη λειτουργία που υποτίθεται ότι εκτελούν.
Και το πράγμα ακόμα χειροτερεύει με αυτά που το Der Spiegel προσπαθεί να παραμυθιάσει τους αναγνώστες του. Επικίνδυνες εμπορικές ανισορροπίες στην ευρωζώνη - ιδιαίτερα στην Ελλάδα, στην Ιρλανδία και στην Ισπανία υπήρχαν για αρκετά χρόνια πριν από την παγκόσμια ύφεση. Ο Dean Baker επισημαίνει ότι η ΕΚΤ ήταν πάρα πολύ ανίκανη να αναλάβει δράση. Ο Baker παρατηρεί, "Αφού είναι δυνατόν να μειωθούν οι συντάξεις που Έλληνες κέρδισαν στη ζωή τους με την εργασία τους, μερικοί άνθρωποι θέλουν να ξέρουν αν είναι δυνατόν να μειωθούν οι πολύ υψηλότερες συντάξεις που κερδίζουν οι κορυφαίοι ανώτεροι υπάλληλοι στην ΕΚΤ."
Οι υπάλληλοι της ΕΚΤ δεν χρειάζεται να ανησυχούν εφόσον παραμένουν προστατευμένοι από Der Spiegel και τα αμέτρητα παρόμοια ευρωπαϊκά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Οι Έλληνες συνταξιούχοι, από την άλλη πλευρά, έχουν πολλά να υποστούν και να ανησυχούν.
Η απαλλαγή των πιστωτών για το τι συνέβη στην Ελλάδα έως 2010 είναι γελοία, αλλά η αγνόηση τους συντριπτικής τους ενοχής για το τι έχει συμβεί από τότε υπάγεται σε ένα εντελώς άλλο επίπεδο του παραλογισμού.
Σύμφωνα με το Der Spiegel, "μεγάλο μέρος είχε βελτιωθεί πριν ο Τσίπρας αναλάβει την εξουσία, μέχρι το σημείο ότι τα εθνικά έσοδα τελικά είχαν υπερβεί των δαπανών. Αλλά η κυβέρνηση του Τσίπρα χαλάρωσε το καθεστώς λιτότητας, προκάλεσε καθίζηση στον τομέα των επιχειρήσεων και των καταναλωτών με αντικρουόμενες ανακοινώσεις, και αρνήθηκε να ιδιωτικοποιήσει τις κρατικές επιχειρήσεις.» Με τον κυνισμό του αυτού του κειμένου θα είχε εντυπωσιαστεί ακόμη και ο Γκαίμπελ. Όμως αυτό διαψεύδεται περίτρανα από ένα μεμονωμένο γράφημα που υπέδειξε ο Paul Krugman. Μπορείτε κυριολεκτικά να τραβήξετε μια
ευθεία γραμμή μεταξύ του ποσού της λιτότητας (περικοπή του προϋπολογισμού), η
ελληνική κυβέρνηση επέβαλε κατά τη διάρκεια της τελευταίας πενταετίας (όπως
διατάχθηκε από τη τρόικα) και τη στυγνή οικονομική κατάρρευση. Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας και το κόστος των δημόσιων συντάξεων , αυξήθηκε δραματικά σε σχέση
με το ΑΕΠ, καθώς η οικονομία συρρικνώθηκε.
Μια αργή ανάκαμψη είχε μόλις αρχίσει όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του ο Τσίπρας, αλλά η ανάκαμψη αυτή υποτίθεται
να έχει συμβεί χρόνια νωρίτερα σύμφωνα με την τρόικα. Πολύ απλά, οι διαταγές της τρόικας
ακολουθήθηκαν και οδήγησαν σε μια καταστροφή συγκρίσιμη με της
μεγάλης ύφεσης. Οι δημοσκοπήσεις που ανέφερα παραπάνω δείχνουν τι
πολύ καλή δουλειά έχουν κάνει τα μέσα ενημέρωσης στην Ευρώπη κρύβοντας αυτή την απλή αλήθεια από το κοινό, αλλά υπάρχει και περισσότερο.
Η οικονομική ανάρρωση στην Ελλάδα αναιρέθηκε από την
εχθρότητα της ΕΚΤ, και όχι όπως ισχυρίστηκε το Der Spiegel, από τον Τσίπρα που ήταν στην εξουσία κάποιους μήνες και δεν χρειάζεται καν να πουν, πως ποτέ δεν θα μπορούσε να
λειτουργήσει με αυτονομία από τους Ευρωπαϊκούς ηγεμόνες. Όπως ο Mark Weisbrot
εξήγησε, «μόλις 10 ημέρες μετά τις εκλογές, η ΕΚΤ διακόπτει την κύρια γραμμή της
πίστωσης στις ελληνικές τράπεζες, έστω και αν δεν υπήρχε κανένας προφανής λόγος να
το πράξει. Σύντομα μετά, η ΕΚΤ βάλετε ένα όριο για το πόσο οι ελληνικές τράπεζες να
χορηγούν δάνεια στην κυβέρνηση – ένα όριο που η προηγούμενη κυβέρνηση δεν είχε."
Όταν η κυβέρνηση Τσίπρα απήντησε στην "προσφορά" της τρόικας στην Ελλάδα στις 5 Ιουλίου με δημοψήφισμα στις 28 Ιουνίου η ΕΚΤ αύξησε την επιθετικότητα της αποτελεσματικά . Δηλαδή ανάγκασε το κλείσιμο των ελληνικών τραπεζών. Σε αντίθεση με τους ανθρώπους στη Γερμανία και τη Σουηδία, οι Έλληνες ζουν τα ανατριχιαστικά φαινόμενα που απορρέουν από τις πολιτικές της τρόικας και δεν μπορούσαν να προπαγανδιστούν ή να εκφοβηθούν να ψηφίσουν τον τρόπο που η τρόικα απαίτησε ανοιχτά.
Το περιοδικό the Economist υποστήριξε, «κανείς δεν πρότεινε τη διενέργεια
δημοψηφίσματος σε άλλες χώρες σχετικά με τη διάσωση των Ελλήνων, για τον απλό
λόγο ότι γνωρίζουν ποια θα είναι η απάντηση.»
Με άλλα λόγια, οι Ευρωπαίοι που έχουν παραπλανηθεί εντελώς για την ελληνική
κρίση, και που είναι προστατευμένοι από τις συνέπειές της, είναι πρόθυμοι να εγκρίνουν την σκληρότητα
των κυβερνήσεων τους προς τους Έλληνες. Οι Γερμανοί αξιωματούχοι έχουν
ανοιχτά καυχηθεί πόσο καλά προστατευόμενη είναι η οικονομία τους από
την κατάρρευση της Ελλάδας . Οι άνθρωποι που πιστεύουν στην Δημοκρατία υποθέτουν ότι
οι ψηφοφόροι πρέπει να αποφασίσουν για αποφάσεις που θα επηρεάσουν τη ζωή τους.
Γι ' αυτό, κανείς δεν θα συμφωνήσει με τους πολίτες της Αθήνας να εκλέξουν τον
Δήμαρχο του Βερολίνου και περιφρονητικά να αγνοήσουν τι σκέφτονται οι Βερολινέζοι.
Όποιος ισχυρίζεται ότι Γερμανία και οι συμμάχους της ενεργούν με δημοκρατική
νομιμότητα στην Ελλάδα εγκρίνουν τέτοιου είδους ανοησίες.
Στο ίδιο άρθρο, The Economist ισχυρίστηκε επίσης ότι οι γερμανικές τράπεζες
δεν έχουν διασωθεί από την τρόικα: "εάν μονάχα οι τράπεζες ήταν οι πιστωτές, το
όλο θέμα μπορεί να ήταν πιο εύκολο να χειριστεί . Πηγαίνετε πίσω στη
διαπραγμάτευση 2012? οι πιστωτές του ιδιωτικού τομέα (οι τράπεζες) είχαν
μια διαγραφή του 50%...»
Όπως ο Jerome Roos υπέδειξε, οι διασώσεις ξεκίνησαν το 2010, όχι 2012, όπως
ισχυρίζεται The Economist και ακόμη και οι οικονομολόγοι του ΔΝΤ δήλωσαν ότι οι
διασώσεις του 2010 "μόνο χρησίμευσαν για να καθυστερήσουν την αναδιάρθρωση του χρέους
και επίτρεψε σε πολλούς ιδιώτες πιστωτές να ξεφύγουν... αφήνοντας τους
φορολογούμενους και το κράτος δύσκολη θέση".
Αξιοπρεπείς άνθρωποι στη Γερμανία και αλλού στην Ευρώπη που θέλουν να κρατήσουν
την τρόικα υπεύθυνη και να ανακουφίσουν τη δοκιμασία του λαού στην Ελλάδα δεν πρέπει να υποτιμούν την ανηφορική μάχη που αντιμετωπίζουν κατά των μέσων ενημέρωσης στην πατρίδα τους
Πιέστε εδώ για να διαβάσετε όλο το άρθρο στα Αγγλικά
Πιέστε εδώ για να διαβάσετε όλο το άρθρο στα Αγγλικά
